اهوراي بي همتاي ما

دیگه تقریبا خودت گردنت رو افراشته نگه میداری مرد کوچولو! امروز با دستت به جغجغه ای که نزدیکت کرده بودم زدی و به صداش درآوردی. تجربه های علت و معلولی ت داره کم کم زیاد میشه. تو گریه میکنی میدویم طرفت، تو لبخند میزنی ما لبخند میزنیم وشادیم. تو به جغجغه میزنی صداش درمیاد... . امروز صبح که بابایی تو رو به شکم روی شکمش خوابونده بود با پاهات به دستاش فشار آوردی و خودت رو کشوندی بالا. پر شور و پر توان, حرکت بسوی نور...

همین الاناست که درست دو ماهه بشی نازنینم. این ماهی که گذشت برق آسا بزرگ شدی, هم از بعد جسمی و هم عاطفی و اجتماعی. امروز باید بریم واکسن دو ماهگیت رو بزنیم, پس فقط لیست میکنم چیا شد و چیا بلدی ماه کوچولو： موهای سرت ریخت و دوباره جاش موی نو درآوردی, هنوز مقادیری شوره بر سر داری که با شامپو ضدشوره داریم برطرفش میکنیم. ابرو و مژگانت هویدا شدن, امیدوارم پسر دلبری از آب دربیایی. سایز پوشکت از یک به دو ارتقا یافته! همینطور لباسات که سایز صفر و یک رو بایگانی فرستادیم. به عروسکا و اشکال رنگ وارنگ واکنش نشون میدی و چشات گرد میشه و دنبالشون میکنی. اولین جلد از سری کتابای تقویت هوش نوزاد رو بهت امتحانی نشون دادم کلی مطالعه ش کردی و ذوقیدی &nbs...

روزایی که خواهری اندازه ی تو بود روزگار رو به سختی میگذروندم؛ اگرچه شاد بودم از هدیه ی آسمونیِ خدا ولی استرس و نگرانی هام نمیذاشت این شادی به دلم بشینه. روزای طولانی و سرد تنهاییم توی چاردیواریِ خونه ی سرچشمه از یه طرف و کم خوابی های مفرط نیروانا، سکوت مطلق خونه از ترس بیدارشدناش، مدام شیرخوردناش و بیقراریاش که نمیدونستم چه جوری آرومش کنم از طرف دیگه بدجوری افسرده م کرده بود. حسابی خودم رو در تنگنا و دست و پا بست میدیدم. همه ش با خودم فکر میکردم آیا روزگار آرامش باز هم فرا میرسه، آیا روزی میرسه که دوباره با تمام وجود احساس شادی کنم و حس کنم دنیا زیباست! ... حالا همه از من میپرسن تو آروم تری یا نیروانا؟ و پاسخ من اینه که من آروم ترم! ...